Σαν σήμερα 28 Ιουλίου το 1993 γεννήθηκε ένα μεγάλο αστέρι το οποίο μπορεί να μην έλαμπε αρχικά αλλά στην συνέχεια απέδειξε τι είναι και τι μπορεί να κάνει. Ο μεγάλος φορ της εθνικής Αγγλίας Χάρι Κέιν κλίνει σήμερα τα 25 χρόνια ζωής του και η ομάδα μας παρουσιάζει το πιο κάτω αφιέρωμα προς τιμήν του.
Με πόστερ του στο δωμάτιο. Ήταν το πρότυπο του. Το ίνδαλμά του. Ο κόσμος του. Εκείνος ήταν ένας κύκνος. Ένας πανέμορφος και αξιαγάπητος κύκνος. Δεν είχε ψεγάδι πάνω του. Ήταν ο Ντέιβιντ Μπέκαμ.
Το μόνο κοινό που είχε μαζί του ήταν πως είχαν φοιτήσει στο ίδιο σχολείο, το Chingford Foundation School. Πέραν τούτου ουδέν. Γιατί ο 11χρονος Χάρι ήταν ένα πραγματικό ασχημόπαπο, το οποίο περιφρονούσαν όλοι.
Ήταν ένα παιδί του Έσεξ που γεννήθηκε πέντε λεπτά με τα πόδια από το «Γουάιτ Χαρτ Λέιν», ωστόσο δεν τον ένοιαζε που θα έπαιζε. Αρκεί να έπαιζε. Στα 8 του χρόνια τον πήραν στις ακαδημίες της Άρσεναλ, αλλά το όνειρο κράτησε μόνο ένα χρόνο. Του είπαν ότι δεν είναι αρκετά καλός κι ότι ίσως πρέπει να σκεφτεί να κάνει κάτι άλλο στην ζωή του.
Αποφάσισε να δοκιμαστεί στην ομάδα της καρδιάς του, την Τότεναμ, αλλά κι εκεί έκριναν πως δεν κάνει. Δεν το έβαλε κάτω. Πήγε δοκιμαστικά για 6 εβδομάδες στις ακαδημίες της Γουότφορντ, αλλά ούτε κι εκεί στέριωσε.
Τα χτυπήματα για την ευαίσθητη ψυχολογία ενός 11χρονου ήταν απανωτά. Κανείς δεν τον ήθελε. Κανείς δεν πίστευε σε αυτόν. Η προστατευτική αγκαλιά του Ντέιβιντ Μπέκαμ ήταν αυτό που έψαχνε εναγωνίως.
Εκείνο το πρωινό ζήτησε από τον πατέρα του να τον πάει από πολύ νωρίς στα εγκαίνια της ακαδημίας στο Γκρίνουιτς, που άνοιγε ο Ντέιβιντ Μπέκαμ. Μόλις τον είδε, χώθηκε κάτω από την αγκαλιά του. Ο 11χρονος Χάρι Κέιν ήταν μέσα σε όλες τις πόζες με το μεγάλο του ίνδαλμα. Ξυρισμένο κεφάλι, κόκκινα μάγουλα, λίγες φακίδες, ένας μικρός… μπουλούκος, που σίγουρα δεν έμοιαζε με το πιο αθλητικό από τα παιδάκια που βρέθηκαν εκεί.
Αυτή η επαφή όμως άλλαξε όλη την ψυχολογία του. Τον έκανε να πιστέψει ακόμα περισσότερο στον εαυτό του. Το θέμα ήταν να τον πιστέψουν κι άλλοι.
Το επόμενο καλοκαίρι δοκίμασε ξανά στα trials της Τότεναμ. Παραδόξως, αυτή την φορά τον πήραν. Το πρόβλημα όμως ήταν πάντα το ίδιο. Δεν ήταν και το πιο ανεπτυγμένο παιδί της φουρνιάς του. Δεν ήταν πολύ γρήγορος, ούτε πολύ ευκίνητος, ούτε πολύ αλτικός. Ήξερε μπάλα, αλλά μόνο αυτό. Δεν ήταν καν επιθετικός. Η πρώτη του θέση ήταν αμυντικός χαφ. Με τα χρόνια πήρε μετάθεση ως μεσοεπιθετικός.
Ένας από τους πρώτους τεχνικούς του στην ομάδα U-18 της Τότεναμ (Άλεξ Ινγκλθορπ) θυμάται ότι ήταν σαν… κούτσουρο. Το τρέξιμο του ήταν αστείο, τα… μούτρα του το ίδιο, αν και είχε εξαιρετική τεχνική, ήταν ένα χρήσιμο τακτικό εργαλείο και είχε ανεπτυγμένη αίσθηση του παιχνιδιού. Ωστόσο, τίποτα σπουδαίο. Καμία αστερόσκονη, τίποτα το πολύ ιδιαίτερο. Κανείς δεν πίστευε ότι μπορεί έστω να φτάσει ως την πρώτη ομάδα.
Δόθηκε δανεικός στην Λέιτον Όριεντ στα χωράφια της League 1 για να «ψηθεί» και βρέθηκε απευθείας στην ενδεκάδα της Τότεναμ στην «Τούμπα» στην πρεμιέρα των ομίλων του Europa League της σεζόν 2010-11 απέναντι στον ΠΑΟΚ!
Ήταν το ίδιο ροδομάγουλος, μα αυτή τη φορά έμοιαζε σαν ντουλάπα. Έμοιαζε με παλαιάς κοπής σέντερ-φορ, από εκείνους που περίμεναν να κατεβάσουν καμιά καμινάδα, παίζοντας αποκλειστικά μες το κουτί, ρίχνοντας και τρώγωντας άπειρο ξύλο σε κάθε ματς. Φορούσε το 37 στην πλάτη και δεν τον πίστευε ούτε ο τότε τεχνικός του, Αντρέ Βίλας-Μπόας, ο οποίος προτιμούσε τους σαφώς πιο έμπειρους Ζερμέν Ντεφόε και Εμάνουελ Αντεμπαγιόρ.
Του το έδειξε εμπράκτως, αφού τον έστειλε δανεικό στην Μίλγουολ, όπου έβγαλε την χρονιά με αξιοπρεπή νούμερα (7 γκολ σε 22 ματς), αλλά μηδενική ψυχολογία.
Η επόμενη σεζόν ήταν ακόμα χειρότερη. Ο Χάρι Κέιν ήταν κυριολεκτικά ο τελευταίος τροχός της αμάξης στην Τότεναμ. Έφυγε ξανά δανεικός στην Νόριτς, όπου τραυματίστηκε και έπαιξε μόλις 5 παιχνίδια. Στην ίδια σεζόν πήρε νέα μετάθεση και έφυγε για την Λέστερ, όπου έφαγε πάγκο με το κουτάλι. Είχε φτάσει πια 20 ετών και η καριέρα του ήταν σε ένα απόλυτο σταυροδρόμι. Η έκρηξη που περίμεναν όλοι δεν ερχόταν ποτέ. Μόνο που ο Άγγλος φορ δεν σταμάτησε ποτέ να πιστεύει στον εαυτό του. Εξάλλου, τόσο χρόνια μόνο ο ίδιος πίστευε στις δυνατότητες του.
Το μαρτυρά και ο ίδιος ότι αυτό που τον έφερε στην θέση που είναι σήμερα είναι η δουλειά και τίποτα άλλο. Χρωστά τα πάντα στον Μαουρίτσιο Ποκετίνο, στο ποδόσφαιρο που έφερε στην Τότεναμ και στην απόφαση του να βελτιώσει τα πάντα.
Το κορμί του άλλαξε ολοκληρωτικά. Αποφάσισε να κόψει μαχαίρι το αλκοόλ και προσέλαβε προσωπικό σεφ, ο οποίος μένει μαζί του στο σπίτι. «Έλιωσε» στην προπόνηση, ρίχνοντας το ποσοστό λίπους στο σώμα του στο 7%, έγινε πιο ευέλικτος, πιο σπιντάτος, πιο fit.
Μελέτησε σε βάθος τις τακτικές του Ποκετίνο και ξόδεψε αμέτρητες ώρες για ατομική προπόνηση ώστε να βελτιώσει τα one-touch τελειώματα του και να γίνει όσο πιο δυνατόν καλύτερος finisher γινόταν.
Για να γίνει o «one of our own», όπως τον αποκαλούν οι οπαδοί της Τότεναμ και να μεταμορφωθεί σε κύκνο, ο Χάρι Κέιν έριξε ποτάμια από ιδρώτα και βίωσε για χρόνια την ζωή ενός ασχημόπαπου.
Η μετεξέλιξη του από έναν κλασικό ροδομάγουλο σέντερ-φορ παλαιάς κοπής, στον κορυφαίο σκόρερ του πλανήτη για το 2017 με 56 γκολ είναι μία ωδή στην δουλειά, την αφοσίωση, την υπομονή.
Ο Χάρι Κέιν δεν γεννήθηκε με κάποιο Θεόσταλτο ταλέντο, δεν είναι προικισμένος με το αθλητικό σώμα που κάνει την διαφορά, μα είναι η μετενσάρκωση του παραμυθιού του Χανς Κρίστιαν Άντερσεν. Ο κορυφαίος στράικερ της εποχής μας, ο οποίος δεν ήταν καν ο κορυφαίος στράικερ στην τάξη του στο σχολείο…
Πηγή: www.sdna.gr
