Το ποδόσφαιρο εκτός από το αθλητικό ιδεώδες, αποτελεί και έναν από τους καλύτερους τρόπους διαφήμισης. Και οι ιδιοκτήτες των ομάδων ξέρουν πως αγοράζοντας ένα λαοφιλές σωματείο, τότε διαφημίζουν και τις εταιρίες τους αλλά και τον εαυτό τους.
Οι Άραβες τα τελευταία χρόνια έχουν αλλάξει τον χάρτη στο παγκόσμιο ποδόσφαιρο. Επενδύουν δισεκατομμύρια, προσπαθώντας να κατακτήσουν τα πάντα. Ίσως εκτός από την διαφήμιση, να είναι και ένα παιχνίδι εξουσίας μεταξύ τους. Πολλές ομάδες έχουν Άραβες ιδιοκτήτες ή επενδυτές. Όπως η Άρσεναλ που το 29% της ομάδας το έχει μια επενδυτική εταιρία ιρανικών συμφερόντων
Φυσικά αν θέλουμε να πούμε για Άραβες ιδιοκτήτες, δεν θα πάμε ούτε σε εκείνους της Μάλαγας, ούτε σε εκείνους της Λιντς. Δυο είναι οι ισχυρότεροι, «τουλάχιστον μέχρι τώρα» είναι ο Σεΐχης Μανσούρ, ο ιδιοκτήτης της Μάντσεστερ Σίτι και ο Νάσερ Αλ – Κελαϊφί, ο πρόεδρος της Παρί Σεν Ζερμέν. Είναι με διαφορά οι δυο ομάδες που έχουν πάντα την δυνατότητα να διαθέσουν ένα μεγάλο ποσό για οποιονδήποτε αθλητή. Όση κι αν είναι η τιμή του.
Την κυριαρχία τους έρχεται να «διαλύσει» το σαουδαραβικό fund που ανήκει στον πρίγκιπα Μοχάμεντ Μπιν Σαλμάν (PIF) και κατέχει το μεγαλύτερο μέρος του πλούτου της χώρας με την αγορά της Νιούκασλ.
Σύμφωνα με τις εκτιμήσεις, η περιουσία της νέας ιδιοκτήτριας εταιρείας των Ανθρακωρύχων ξεπερνά τα 320 δισ. λίρες. Τι σημαίνει αυτό; Ότι είναι 10 φορές μεγαλύτερη από τον πλούτο που κατέχει ο Σεΐχης Μανσούρ της Σίτι που εκτιμάται ότι κυμαίνεται στα 23,3 δισ. και 50 φορές μεγαλύτερη από του Κελαϊφί, που εκτιμάται μόλις στα 6,5 δισ..
Βέβαια, αυτό το άρθρο δεν γράφτηκε για να συγκρίνουμε τους πλούτους των Αράβων ιδιοκτητών συλλόγων αλλά γράφτηκε με αφορμή τα πανηγύρια των οπαδών της Νιούκασλ έξω από τα γραφεία του συλλόγου χθες (8/10) όταν έγινε γνωστό ότι η ομάδα τους αγοράστηκε από τον Πρίγκιπα Μοχάμεντ Μπιν Σαλμάν.
Οι οπαδοί των «ανθρακωρύχων» έχουν ένα δίκαιο να πανηγυρίζουν καθώς με αυτή την αγορά η σύλλογος μπορεί να γίνει υπερδύναμη του αγγλικού -και όχι μόνο- ποδοσφαίρου αποκτώντας κάποια από τα αστέρια του χώρου που μπορεί να οδηγήσουν την ομάδα την κορυφή!
Το ποδόσφαιρο έχει αλλάξει έχασε τον ρομαντισμό και την αυθεντικότητα του και ο καθένας μπορεί να το καταλάβει βλέποντας τις σκηνές που διαδραματίστηκαν χθες έξω από τα γραφεία της Νιούκασλ, ένα από τα ιστορικότερα κλαμπ στο νησί. Οι οπαδοί της ομάδας δεν πανηγύριζαν για την κατάκτηση ενός τροπαίου αλλά ούτε και για το ερχομό κάποιου ποδοσφαιριστή, αλλά γιατί η ομάδα τους έγινε… «πλούσια».
Το περασμένο Απρίλιο όταν προέκυψε το θέμα με την European Super League είδαμε τους οπαδούς ιδικά των Αγγλικών συλλόγων να κινητοποιούνται άμεσα μέσω διαμαρτυριών και εν τέλει να κερδίζουν την μάχη, γεγονός που έδωσε ελπίδα ότι στο ποδόσφαιρο υπάρχει ακόμη η σπίθα του ρομαντισμού και πως αυτό το νέο πρότζεκ που δεν θυμίζει καθόλου τις παλιές εποχές του αθλήματος μπορεί να σταματήσει εάν ο φίλαθλος κόσμος αντισταθεί.
Τελικά, όμως σαν οπαδοί όχι μόνο δεν αντιστεκόμαστε στην «μάστιγα» που ταλανίζει το αγαπημένο μας άθλημα αλλά γινόμαστε μέρος αυτής πανηγυρίζοντας που απρόσωποι «καρχαρίες» έρχονται επενδύσουν στην ομάδα για να πλουτίσουν μέσω του αθλήματος και όχι γιατί αγαπούν τον σύλλογο.
Το σύγχρονο ποδόσφαιρο, όσο κι αν δε μπορούμε να το αποχωριστούμε, είναι ένα από τα πράγματα που θα θέλαμε να είναι διαφορετικό. Θα θέλαμε να έχει ελεγχθεί λίγο περισσότερο σε επίπεδο οικονομικό και να μην έχει ξεφύγει τόσο.
Χειραγωγημένοι αγώνες, εξωφρενικά συμβόλαια, διεφθαρμένοι ιδιοκτήτες και ομοσπονδίες που έχουν ως όνειρο τον πλούτο είναι μερικοί από τους λόγους που το ποδόσφαιρο «σάπισε», έχασε την αγνότητα του και δεν προσφέρει πλέον το θέαμα και τις συγκινήσεις που προσέφερε παλιά.
Εάν ως οπαδοί δεν συνειδητοποιήσουμε πως είμαστε μέρος του σχεδίου και δεν γυρίσουμε την πλάτη στους εκατομμυριούχους που κυβερνούν το χώρο σας εγγυώμαι με βεβαιότητα πως το άθλημα θα βουλιάξει ολοένα και περισσότερο και δεν θα θυμίζει τίποτα από όσα ξέραμε!
Εμείς είμαστε το ποδόσφαιρο και χωρίς εμάς το ποδόσφαιρο δεν μπορεί να επιζήσει!
