Αήττητη στον όμιλο, έχει περάσει ως πρώτη. Μηδέν παθητικό σε τρία παιχνίδια. Παίζει εντός έδρας. Έχει νεανικό και ποιοτικό ρόστερ, όπως επίσης και μεγάλη δίψα για διάκριση σε μία μεγάλη διοργάνωση. Άρα επιτέλους πάει για να το πάρει; Χλωμό το βλέπω. Όλα τα πιο πάνω μπορούν ιδανικά να αποτελούν τη συνταγή της επιτυχίας για μία ομάδα. Όμως κάτι λείπει. Και εδώ είναι που ξεκινούν τα πολλά ερωτηματικά.
Όπως θα καταλάβατε τα πιο πάνω αφορούν την ομάδα της Αγγλίας. Για ακόμα μία φορά οι προσδοκίες φαίνεται να είναι ψηλότερες από το ταβάνι αυτής της ομάδας. Και δεν αναφέρομαι για το ταβάνι που έχει αν μετρήσουμε τις δυνατότητες των ποδοσφαιριστών της 1 προς 1 (είναι και αυτή μία πολύ μεγάλη συζήτηση που πρέπει να γίνει κάποτε) αλλά για τις δυνατότητες που έχει αυτή η ομάδα όταν μπαίνει στο γήπεδο για να αγωνιστεί.
Οι Άγγλοι θέλουν το τρόπαιο. Αυτός είναι ο πραγματικός τους στόχος. Το ερώτημα είναι: μπορούν; Έχουμε δείγμα 270 λεπτών με αντιπάλους που δεν μπορούν να χαρακτηριστούν μεγαθήρια. Αυτή η ομάδα δεν πείθει. Το έγραψα και στην εισαγωγή μου. Ναι μεν είναι αήττητη. Ναι μεν δεν δέχτηκε ακόμα γκολ. Ναι μεν πέρασε ως πρώτη. Αλλά… Υπάρχουν πολλά άλλα.
Σε τρία ματς έχει σκοράρει μόλις δύο γκολ. Ο επιθετικός της, που παρεμπιπτόντως κοστολογείται με πάνω από 100 έκ., έκανε μόλις χθες (στο τρίτο του παιχνίδι) την πρώτη και μοναδική του τελική προσπάθεια στον στόχο. Η ομάδα δεν βγάζει ούτε ένταση ούτε ρυθμό στο παιχνίδι της. Για παράδειγμα χθες η τελευταία της ευκαιρίας στο παιχνίδι καταγράφτηκε στο 26ο λεπτό. Ούτε το γεγονός πως αγωνιζόταν μπροστά στο κοινό της βοήθησε ως προς το να ανέβει λίγο ο ρυθμός και να δούμε θέαμα.
Και τώρα πια τα ψέματα τελειώνουν. Οι διασταυρώσεις λένε πως ο αντίπαλος της στους 16 θα είναι ο δεύτερος του 6ου ομίλου. Δηλαδή μία εκ των Γαλλία, Γερμανία και Πορτογαλία. Υπάρχει μεγάλη πιθανότητα να πρέπει να διαχειριστούν κάτι που ακόμα δεν τους έτυχε στο τουρνουά. Να δεχθούν γκολ και πολύ περισσότερο να βρεθούν πίσω στο σκορ. Έχει αυτή η ομάδα Plan B ούτως ώστε να μπορέσει να ανατρέψει εις βάρος της δεδομένα; Πάντως στα πρώτα τρία ματς ήταν σαν να βλέπαμε το ίδιο πράγμα σε επανάληψη. Χωρίς φαντασία, χωρίς νέες ιδέες.
Δεν θα ήθελα να μιλήσω για τις επιλογές του προπονητή της, γιατί αυτός σίγουρα έχει μεγαλύτερη και πιο σαφής εικόνα από εμάς σε σχέση με τους παίκτες του, όμως κάποια πράγματα βγάζουν μάτι και αφήνουν εκτεθειμένο τον Σάουθγκειτ. Συνεπώς πέρα από την ομάδα θα πρέπει να ανεβάσει απόδοση και ο άνθρωπος που κάθεται στην άκρη του πάγκου των λιονταριών. Ας αφήσει τα πειράματα, ας παίξει ένα πιο ορθολογιστικό ποδόσφαιρο και ίσως εκεί λυθούν και τα πόδια των ποδοσφαιριστών του. Δεν ταιριάζει στην Αγγλία να προσπαθεί να παίξει σαν τη Manchester City. Αυτό δεν μπορεί να συμβεί. Ας ρίξει λοιπόν στο γήπεδο παίκτες φρέσκους, δημιουργικούς, που να παίζουν κάθετα και ας ξεχάσει για λίγο τις περίπλοκες τακτικές και τα συστήματα που στο τέλος της ημέρας μπερδεύουν και τους ίδιους τους ποδοσφαιριστές του.
Αυτά για την Αγγλία, που αν δεν αλλάξει πρόσωπο φοβάμαι πως το «Ιt’s coming home» θα παραμείνει και πάλι απλά το viral σύνθημα της διοργάνωσης.
