Το προσωνύμιο «Special One» μόνο τυχαίο δεν είναι για τον Πορτογάλο, οι ατάκες του οποίου κατά καιρούς είναι μοναδικές.
Για τον Ζοζέ Μουρίνιο μπορείς να γράψεις και να πεις πολλά. Να του προσάψεις άπειρα πράγματα όσον αφορά τη συμπεριφορά του προς τους δημοσιογράφους και τα ΜΜΕ, τις αφοπλιστικές απαντήσεις που αρέσκεται να δίνει κατά καιρούς…
Δε μπορείς ωστόσο να μην του αναγνωρίσεις ότι έχει εμπνεύσει μεγάλους ποδοσφαιριστές να παραμερίσουν το “εγώ” τους και να παίξουν για το σύνολο της ομάδας, δε μπορείς να μην παραδεχθείς ότι είναι μια σπουδαία προσωπικότητα του χώρου, που έχει πετύχει τεράστιες επιτυχίες ακόμα και όταν ήτα στην θέση του αουτσάιντερ!
Αναλυτικά μερικές από τις ατάκες, που έχει ξεστομίσει κατά καιρούς:
«Σας παρακαλώ να μην με αποκαλείτε αλαζόνα, όμως είμαι πρωταθλητής Ευρώπης και πιστεύω ότι είμαι ξεχωριστός (κατά την παρουσίασή του από την Τσέλσι το καλοκαίρι του 2004 όταν και είχε αυτοχαρακτηριστεί “special one”)».
«Εάν ήθελα μία εύκολη δουλειά θα παρέμενα στην Πόρτο: μία ωραία μπλε καρέκλα, ένα Τσάμπιονς Λιγκ, ο Θεός, και μετά τον Θεό εγώ».
«Ο Βενγκέρ έχει πραγματικό πρόβλημα μαζί μας και πιστεύω ότι αυτός είναι εκείνο που στην Αγγλία αποκαλούν ηδονοβλεψίας. Του αρέσει να παίρνει μάτι».
«Θα σας λείπω, ειδικά όταν θα αρχίσετε να χάνετε και εντός έδρας (στους οπαδούς της Τσέλσι λίγο πριν φύγει)».
«Πάντα έλεγα ότι οι παίκτες μου είναι οι καλύτεροι στον κόσμο. Το έκανα όταν προπονούσα μία μικρή ομάδα, το έκανα στην Πόρτο και μετά στην Τσέλσι. Τώρα οι κορυφαίοι στον κόσμο είναι οι ποδοσφαιριστές της Ίντερ».
«Ο Λο Μόνακο; Γνωρίζω τον μοναχό του Θιβέτ, το Πριγκηπάτο του Μονακό, τη Μπάγερν Μονάχου, το Γκραν Πρι του Μονακό. Δεν γνωρίζω άλλους (“καρφί” για τον τότε εκτελεστικό διευθυντή της Κατάνια και νυν της Παλέρμο, Πιέτρο Λο Μόνακο, με τον οποίο είχαν έρθει σε φραστική αντιπαράθεση)»
«Μελετούσα ιταλικά πέντε ώρες την ημέρα και για πολλούς μήνες προκειμένου να μπορώ να επικοινωνώ άψογα μαζί σας, την ομάδα και τους οπαδούς. Ο Ρανιέρι ήταν στην Αγγλία για πέντε χρόνια και κουραζόταν να πει στα αγγλικά ακόμα και τις λέξεις “καλημέρα” και “καλό βράδυ”».
«Μπορώ να δουλέψω παραπάνω. Αυτό που δεν μπορώ είναι να κάνω θαύματα. Δεν είμαι ο Χάρι Πότερ»
«Ακούω τον θόρυβο που κάνουν οι εχθροί μου και μου αρέσει».
«Μόνο ένας ανάμεσα σε 21 άτομα δεν ήθελε να μου δώσει το τιμητικό βραβείο αλλά αυτό είναι φυσιολογικό, ούτε ο Χριστός άρεσε σε όλους».
«Δείξαμε τα διαπιστευτήριά μας, μπορούσαμε να χάσουμε αυτό το ματς μόνο αν μέναμε με 6. Αυτός ήταν ο μοναδικός τρόπος για να το χάσουμε, επειδή και με 7 θα το κερδίζαμε».
«Ένας νικητής δεν κουράζεται ποτέ να νικάει και εγώ δεν θέλω να χάνω ποτέ».
«Προετοιμάζω τον ημιτελικό παίζοντας με 10 παίκτες. Επειδή έχω παίξει κόντρα στη Μπαρτσελόνα με την Τσέλσι και τελείωσα με 10 παίκτες. Με την Ίντερ τελείωσα πάλι με 10 το ματς απέναντι στη Μπαρτσελόνα. Προετοιμάζω λοιπόν τους παίκτες γνωρίζοντας πως υπάρχουν πολλές πιθανότητες να παίξουμε και πάλι με 10».
